Groenteprijzen rijzen de pan uit in Nederland

Vandaag stond het nieuws er bol van. Groente in Nederland is niet meer te betalen. Door het slechte weer in de Zuid-Europese landen is de import minimaal.

Zoals jullie hebben kunnen lezen wonen wij nu als Nederlanders een half jaar in een van die Zuidelijke landen. Het eerste dat ons opviel aan de boodschappen was het feit dat gezond eten een stuk goedkoper is dan in Nederland. Daar tegenover staat dat ongezond eten hier stukken duurder is. Onze kleine man krijgt overal fruit in plaats van een snoepje. Waarom? Omdat een appel 20 cent kost en een lolly 50 cent.

In heel Europa zijn grote tekorten

Zoals het de hele dag vermeld wordt zijn er in heel Europa grote tekorten aan groente en fruit. Eerlijk gezegd merken wij hier vrij weinig van. Zomerfruit en groente zijn nu gewoon niet verkrijgbaar. Appels, sinaasappels, kool, aardappelen, wortelen en al het andere dat wel geoogst kan worden in winter is er in overvloed.

Prijzen gaan hier per kilo. Een voorbeeld van vandaag was de beruchte bloemkool. Deze stijgt naar vier tot wel vijf euro per bloemkool. In de buurtsuper betaal ik ongeveer een euro per kilo bloemkool. Voor die euro kan ik ook een kilo appels kopen. Twee kilo wortelen of uien of anderhalve kilo aardappelen.

Importeren is natuurlijk duurder dan telen op eigen bodem. Maar met de huidige gasprijzen en beperking van de boeren door de Nederlandse overheid zal er steeds minder geteeld worden. Import zal voor de Nederlander steeds belangrijker worden. Import betekent een langere weg voordat het groente en fruit bij de grootgrutters en groenteboeren in de winkel te vinden is. Deze langere weg kost ook meer geld.

Neem daarbij ook dat het aanbod in Nederland nu niet bepaald seizoensgebonden is. Wij willen in de winter aardbeien en watermeloen. De ijsbergsla en courgettes. Wordt het geen tijd om meer seizoensgebonden te gaan leven? Het vergt wat aanpassingsvermogen. Ik mis ook de verse boontjes, maar gelukkig kan ik deze nog ingevroren krijgen. Ik kan niet wachten tot de eerste meloenen in de winkel liggen. Hoe lekker zullen die straks smaken als je ze 4 maanden niet hebt gehad.

Is er een echt tekort?

Je mag je afvragen of er een echt tekort is of dat dit tekort een creatie is van de overheid. Komt er te weinig van eigen bodem dan ontstaat er een tekort. Als er een tekort is gaat men op zoek naar een andere oplossing. We gaan importeren. Wat gebeurd er als het importland zelf genoeg heeft maar niet voldoende om aan de export vraag te voldoen? Dan gaat de prijs in het export land omhoog. Een simpele kwestie van vraag en aanbod.

Maar door de stikstofproblemen, de extreme gasprijzen en het bestempelen van boeren als criminelen wordt het niet aantrekkelijk gemaakt om te telen. De afbraak zorgt er voor dat Nederland niet meer zelfvoorzienend is. Er komt te weinig van eigen bodem om het volk te voorzien van eten.

Daarbij heeft het kapitalistische karakter van Nederland ook de insteek om de export te verhogen terwijl het aan de andere kant moet importeren.

Kijk naar het Groningse gas. Veel is opgegaan naar de export terwijl er tegelijkertijd ook gas geimporteerd werd.

Marge en winsten staan te hoog op de prioriteitenlijst voor een veel te lange tijd. Hierdoor wordt ondermijnd wat een land en zijn bevolking nodig heeft. De kenniseconomie is al decenia erg belangrijk, maar niemand kan of wilt nog met zijn/haar handen werken.

Kennis brengt geen groente en fruit in de supermarkt, hier zijn boeren voor nodig. Dezelfde boeren die moeten wijken voor tienduizenden woningen. Dezelfde boeren die het familiebedrijf dienen te sluiten omdat er teveel stikstof uitgestoten zou worden.

Mijn mening

Ik ben van mening dat de prioriteiten van de Nederlandse overheid en een groot deel van de inwoners niet de juiste zijn. Is het belangrijker aan het stikstofbeleid te voldoen opgelegd door de EU of de monden van de mensen te vullen? Zijn winstuitkeringen belangrijker dan de burger die zich een slag in de rondte werkt maar het einde van de maand niet haalt?

De verhalen die ik nu uit Nederland hoor van vrienden en familie zorgen ervoor dat ik heel blij ben dat wij de keuze hebben gemaakt om te emigreren. Anderzijds voel ik mee met de mensen die wij hebben achtergelaten. Er blijft steeds minder over en het water staat veel mensen aan de lippen. Is het einde in zicht? Ik denk zelf van niet.

Yasou!

Yours Truly